Lívið er FANTASTISKT!

Eg siti her einsamøll í sofuni ímeðan sjeikurin er farin at leggja sonin hjá sær at sova.

Ímeðan siti eg og hugsi um mín beauty blog, hvar fór øll tíðin og hvussu fái eg tíð til at hava hann.

Status er at eg eri ikki heimagangandi meir, og eg eri heldur ikki avhangi av almannaverkinum meir, ja, eg eri byrja at arbeiða fyri pengarnar sum eg fái. Eg eri so páva stolt av mær sjálvari. Beint nú føli eg slett ikki at eg havi tíð til nakað sum helst, hóast eg bert arbeiði 25 tímar um vikuna. Arbeiðsdagurin hjá mær byrjar uml. Kl 14 og eg eri ikki heima aftur fyrr enn um 19 tíðina, tá eri eg nakað so troytt og havi bert hug at sita framman fyri sjónvarpinum og bobla. Hetta er eitt vaskiarbeiði eg havi fingið. 

Til bloggin hjá mær, so síggi eg hann bert sum ein frítíðarítriv, eg veit gott at eg ikki havi hildi hann nakað serligt við líka, og tað má bara vera soleiðis. Sjálvandi hugsi eg nógv um at vera meir til staðar, men av tí at tað bert er vikuskiftið eg ordiliga fái hvílt kroppin, so veri eg so dovin tá haha..

Tað skal nokk koma ein gongd í henda hálv gamla kroppin aftur.

So til eina meir sólskin nyggjheit, eg veit ikki hvussu tað er hent, ella sjálvandi veit eg at eg havi fingið góða hjálp frá mínum sálarfrøðingi, sum eg gekk hjá. Men lat meg rópa tað út, bara tí eg kann..

EG HAVI IKKI HAFT ÓTTA ANFALL Í 5 MÁNAÐIR!! Eg eri nakað so stolt og glað fyri alla hjálpina, eg havi fingið, eg eti eisini hvat passar mær uttan ein tanka av ótta.

Eg føli at eg dugi nógv betur at skilja kroppurin, og tað er eitt nakað so lekkurt at kunna skilja tankar og kropp. Eg skal ikki siga at eg ikki kann blíva órólig, men tað útviklar seg ikki til at eg liggi svøvnleys, og liggi og ristist alla náttina. Eg havi lært at gera meg róliga í einari óróligari støðu. 

Frá 49 kg til + kg

Ja, í dag fari eg so aftur at skriva um eina lívshending, tað er nú soleiðis at eg havi ALDRIN veri yvurvekti sum barn ella sum teenageari.

At síggja myndir av mær frá tá eg var 14-15 ára gomul, kann fáa nøkur tár fram í dag, tá kundi eg eta hvat eg vildi uttan at taka uppá, eg keypti XS í klæðum tað vil siga at eg kundi næstan bara, velja mær klæðir sum mær dámdi og so keypa tey, tí eg passaði tey uttan nakran trupuleika. Men eg vil eisini siga at tað var ikki eitt sunt lív hjá mær tá, og eg visti heldur ikki at eg hevði eina sjúku, sum eg komi at skriva um um eitt løtu. Tað lívið eg livdi var at eg tók sigarettirnar framum at eta, og ikki nógvar pengar hevði eg at keypa sigarettir við, so eg fór til filtur sigarettir, ella tær man ger sjálvur. Tað var ofta at eg ikki átti pengar til tubak, so eg koyrdi kaffi í sigarett-filtri og roykti tað, eisini kom tað mangan fyri at eg samlaði stubbar av vegnum. Men alt hetta hevði ein enda tíbetur, sum 16 ár, bleiv eg innløgd við staðfesting av astma, eisini fekk eg at vita at eg 110% sikkurt ikki bleiv 30 ár um eg forsetti uppá henda mátan við royking. Eg havi so veri roykfrí í 11 ár.                    
Eg fekk staðfest astma, sum er ein lungasjúka. Og tá byrjaði vektin eisini at broytast, eg át væl eisini og eg var glað fyri at vera komin heim aftur. Men roykingin steðgaði ikki fyrr enn 3 ár aftaná eg fekk astma. Tað gekk upp fyri mær at eg hevði meir at liva fyri enn einari sigarett, so eg keypti mær plástur, tað vakti ordiliga óttan fram hjá mær, tí eg bleiv illa fyri av plástrinum. Eisini um tað mundi hevði eg ein sjeik sum ikki var so glaður fyri at eg roykti. Eg byrjaði so at taka meir og meir uppá nú sigarettirnar ikki vóru har meir, og er át nógv bomm og sodavatn fyri at erstatta sigarettina. Tað vil siga at kg fossaði uppá meg, tað var sera undarligt fyri meg at ikki passa klæðini hjá mær meir, og skulla keypa L í buksum. 

Mamma fekk so um tað tíðina Diabetes 2, og tá byrjaði eg eisini at fara uppá kur fyri at stuðla henni, vit búði á Berjabrekku í Havn tá, og tá var óført at ganga ein túr oman í Sms at keypa salat í Miklagarði og buss heim aftur, eg tapti meg eisini nógv tá. 

Eg havi so sjálvandi tikið nógv meir kg uppá síðani hesar myndirnar, og veri uppá kur aftur uttan úrslit. Eg vil eisini fortelja tykkum um munin at vera undurvekti og yvurvekti, eg eri tann sama kvinnan, tann einasti munurin er at tá hevði eg ein klænan kropp, og hevði tað ikki gott, og í dag havi eg tað gott, bara ikki við mínum kroppi. Tað er bara eg sum kann gera nakað við tað, men tað er nemmari sagt enn gjørt, tá man hevur eina so søta tonn sum eg. 

At vera barn at kreft sjúkari mammu

Hetta er eitt nakað so persónligt innlegg sum eg velji at skriva um í dag. Eg havi heldur aldrin tosa við nakran um tey følisir og tankar eg hevði tá og sum eg havi enn í dag.

Tað var í 1999, vit 4 syskini uppá 17, 14, 11 og 8 ár fingið at vita at mamma var vorin sjúk og skuldi undur keilskurð. Hon fór so undur skurð og slapp skjótt heim aftur. Vit vistu ikki hvussu sjúk hon var tá.

Fyrst í ár 2000, fekk eg so at vita at mamma mín hevði krabbamein í lívmóður hálsinum. Hetta var ringasta tíðin í mínum lívið, eg kann minnast at eg ofta spurdi mammu um hon fór at doyggja, svari eg fekk var at tað ætlaði hon sær ikki.
Ì Feb 2000 fóru mamma, babba og lítla systur mín til Danmarkar, mamma skuldi undur skurð 8 Feb. Og eg havi føðingardag 9 Feb, tá fekk eg pakka úr Danmark, tað var ein hálsketa og 2 summarfuglar at seta í hárið.
Eg og míni eldru syskin búði hjá ommu tað tíðina, eg hevði tiki eina mynd av mammu við oman til ommu, so mamma var hjá mær uppá ein ella annan hátt. Um náttuna svav eg ikki, tí eg vaknaði ofta upp um náttina, har eg bara skríggjaði og grat. Skúlan kláraði eg slett ikki at hugsa um. Síðst í Feb vóru tey aftur í Føroyum, og glað var eg.

13 Mars 2000 skuldi mamma so niður aftur at fáa kemo og strálir, bara so tað var 100% vekk. Tá var eg við í Danmark, omma hevði sagt við mammu og babba at eg tók hetta so nær og hon helt tað vera sind fyri meg at vera eftur í Føroyum. Hetta var eisini fyrstu fer eg fór í eitt flogfar og til Danmarkar.                     

Vit búði á Hotel Tórshavn, sjúklinga hotelinum. Súsanna, lítla systi og eg gingu í "skúla" á hotelinum. Virgar Dalsgaard kom nakrar fer at undurvísa børninum á hotelinum. Tað var eisini ringt at fylgja við tá, tí vit hugsaði bara um at mamma skuldi blíva frísk aftur. Babba fór ofta við okkum ymsa staðni í Keypmannahavn, t.d djóragarðin, tivoli. í meðan mamma fekk kemo. Marjun systi kom til Danmarkar á páskum, tað var so hugnaligt, og ofta stuttligt eisini.
Niðriundur hotelinum, var ein Fakta handil, har vóru vit ofta og keypti eitt hvørt.
Vit vóru sjálvandi eisini á Ríkissjúkrahúsinum og vitaði mammu tá hon var við at vera ligu síðsta kemo posan, so komu vit við oman í kjallarin har strál behanlingin gekk fyri seg. Kann minnast at eg helt tað vera so løgi at síggja kvinnur uttan hár, tað var eisini hart at síggja ússalig fólk. Men vit vóru ikki so ofta á sjúkrahúsinum, kanska tí at mamma og babba vildu spara okkum fyri at síggja for nógv, ella eg veit ikki.
3 Mai komu vit so til Føroyar aftur, og 8 August fóru mamma og babba so niður aftur til kanningar. So í 5 ár skuldi hon ganga til kjekk upp á Landssjúkrahúsinum. Mamma er frísk í dag, tíbetur. Men minnini fara ikki heilt frá mær, hósat 17 ár eru liðin.

Beauty And Lifestyle By Maria Guttesen